1
Professor, Department of Highway and Transportation, Faculty of Civil Engineering, Semnan University
2
گروه راه و ترابری دانشکده عمران دانشگاه سمنان
چکیده
در سال‌های اخیر با استفاده بیش از حد سیمان باعث تولید بی‌رویه گازهای گلخانه‌ای شده که یکی از عواقب آن گرمایش زمین بوده است. این اثرات مخرب باعث شد تا توجه بیشتر به استفاده مواد پوزولانی گردد. در این پژوهش دوام بتن ژئوپلیمری (سرباره قلیا فعال) حاوی دوده سیلیسی و خاکستر بادی در برابر محیط‌های خورنده اسیدی، سولفاته و همچنین مقاومت فشاری، خمشی، کششی و نفوذپذیری یون کلر مورد بررسی قرار گرفت، مقدار خورندگی محیط‌های مختلف توسط آزمایش مقاومت فشاری و افت وزنی با هم مقایسه گردید. نمونه‌ها بعد از 7 روز عمل‌آوری در آب آهک، به مدت 180 روز در محلول اسید سولفوریک، سولفات منیزیم و سولفات سدیم قرار گرفتند، ابتدا افت وزنی نمونه‌ها، سپس مقاومت فشاری نمونه‌ها پس از قرار گیری در محیط خورنده اندازه‌گیری شد. همچنین مقاومت فشاری، خمشی، کششی و نفوذپذیری یون کلر اندازه‌گیری شد. در این پژوهش با افزایش جایگزینی دوده سیلیسی و خاکستربادی بجای سرباره در بتن، مقاومت فشاری، خمشی، کششی و دوام کاهش و نفوذپذیری یون کلر افزایش یافت، در واقع بهترین نمونه بتن ژئوپلیمری سرباره خالص می‌باشد که دارای مقاومت فشاری 45/53 مگاپاسکال، مقاومت خمشی 05/6 مگاپاسکال، مقاومت کششی 5/5 مگاپاسکال، جریان عبور یون کلر 6067 کولمب و مقاومت فشاری بعد از قرار گیری در اسید سولفوریک، سولفات منیزیم و سولفات سدیم به ترتیب 92/43، 8/44 و 9/45 مگاپاسکال و همچنین افت وزنی بعد از قرار گیری در این محلول‌ها به ترتیب 21، 14 و 12 گرم می‌باشد.
)