%0 Journal Article %T تاثیر عوامل فردی و خانوادگی بر پیاده‌روی دانش‌آموزان دبستان (نمونه موردی: 18 مدرسه دبستانی شهر شیراز) %J فصلنامه مهندسی حمل و نقل %I پژوهشگاه حمل و نقل طراحان پارسه %Z 2008-6598 %A سلطانی, علی %A جوادپور, مسعود %A شمس, فاطمه %A بذرگر, محمد رضا %D 2021 %\ 12/22/2021 %V 13 %N 2 %P 1469-1487 %! تاثیر عوامل فردی و خانوادگی بر پیاده‌روی دانش‌آموزان دبستان (نمونه موردی: 18 مدرسه دبستانی شهر شیراز) %K پیاده‌روی %K دانش‌آموز دبستانی %K سفر تحصیلی %K لجستیک باینری %K ویژگی‌های فردی و خانوادگی %R 10.22119/jte.2021.235757.2468 %X پیاده­روی بین مدرسه و خانه فرصت مناسبی است تا دانش­آموزان به سطح توصیه شده از فعالیت فیزیکی در طول روز دست­یابند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر عوامل فردی و خانوادگی بر پیاده­روی دانش­آموزان دبستانی به مدرسه است. دانش آموزان مورد مطالعه (1503 نفر) به صورت تصادفی از 18 مدرسه دبستانی شهر شیراز انتخاب شده­اند. پرسشنامه­ای شامل شیوه سفر دانش­آموز، خصوصیت­های فردی آن­ها (سن وجنسیت)، خصوصیات خانوادگی (شغل و تحصیلات والدین، درآمد خانوار و...) و همچنین فاصله زمانی درک شده توسط والدین آن­ها تکمیل گردیده و با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک باینری مورد بررسی قرار گرفته­است. یافته­ها نشان­داد دختران نسبت به پسران تمایل کمتری به پیاده­روی دارند. علاوه براین افزایش سطح تحصیلات پدر موجب کاهش پیاده­روی در بین دانش­آموزان می­شود. همچنین، افزایش تعداد فرزندان در خانه، داشتن سفرهای روزانه فعال توسط مادران، بهبود درک والدین از کیفیت معابر موجب افزایش پیاده­روی دانش­آموزان به مدرسه می­شود. در این بین مالکیت خودرو، تعداد افراد دارای گواهی­نامه رانندگی، درآمد خانوار، درک والدین از احتمال وقوع حوادث ترافیکی و فاصله زمانی درک شده بین مدرسه و خانه رابطه غیر مستقیمی با پیاده­روی دانش­آموزان داشتند. مطالعه حاضر شواهد مهمی در خصوص اهمیت عوامل فردی و خانوادگی دانش­آموز بر پیاده­روی آن­ها برای برنامه­ریزان و سیاستگذاران شهری فراهم می­کند. یک نتیجه مهم این است که می­توان با تغییر در الگوی سفرهای روزانه مادر از وسایل نقلیه به سمت سفرهای فعال، احتمال پیاده­روی دانش­آموزان را افزایش داد. %U https://jte.sinaweb.net/article_125525_267a12114ea28d216b8b20393dc25b9b.pdf